กรพินธุ์

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

แผลงมาจาก กุรุพินท์

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กอ-ระ-พิน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgɔɔ-rá-pin
ราชบัณฑิตยสภาko-ra-phin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kɔː˧.ra˦˥.pʰin˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กรพินธุ์

  1. (ร้อยกรอง) ทับทิม (พลอย)
    จงแต่งเขนแต่งขันธ์ ผ้าเกราะพรรณรายแพร้ว ดยรดาษแก้วกรพินธุ์
    (ม. คำหลวง มหาราช)