กระดูก
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แผลงมาจาก ดูก; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᨯᩪᨠ (กดูก), ภาษาลาว ກະດູກ (กะดูก)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | กฺระ-ดูก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | grà-dùuk |
| ราชบัณฑิตยสภา | kra-duk | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kra˨˩.duːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
กระดูก
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
กระดูก
- ตระหนี่, ขี้เหนียวอย่างไม่ยอมให้อะไรแก่ใครง่าย ๆ
- เจ้านายคนนี้กระดูกจริง ๆ ดินสอแท่งเดียวก็ไม่ยอมให้เบิก
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 3.