กระหม่อม
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จาก ขม่อม; ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง momq (หม่อม, “ขม่อม”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง momq (หม่อม, “ขม่อม”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | กฺระ-หฺม็่อม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | grà-mɔ̀m |
ราชบัณฑิตยสภา | kra-mom | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kra˨˩.mɔm˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
กระหม่อม
คำสรรพนาม[แก้ไข]
กระหม่อม
- คำสรรพนามบุรุษที่ 1 ใช้แทนชื่อผู้พูดเพศชายเวลาเพ็ดทูลเจ้านายชั้นพระวรวงศ์เธอที่มิได้ทรงกรมและหม่อมเจ้า
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ฉัน