กระโปรง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เป็นไปได้ว่าแผลงมาจาก โปง
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | กฺระ-โปฺรง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | grà-bproong |
| ราชบัณฑิตยสภา | kra-prong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kra˨˩.proːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
กระโปรง
- ผ้านุ่งผู้หญิงแบบสากล
- ฝาครอบเครื่องรถยนต์หรือฝาครอบที่เก็บของข้างหน้าและข้างหลังรถยนต์
- กระบุงรูปกลมสูง ปากผายมาก พื้นก้นเป็นสี่เหลี่ยมเล็กสอบลง ลักษณะคล้ายกระโปรงบาน สำหรับขนข้าวเปลือกหรือมะพร้าวเป็นต้น
- ภาชนะเย็บด้วยกาบหมากหรือใบไม้ สำหรับใส่ของต่าง ๆ
- ราชปุโรหิตก็ให้เอานางนกไส้ใส่กระโปรงขังไว้จนเพลารุ่งเช้า(นพมาศ)