กวี
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कवि (กวิ, “ผู้กล่าวซึ่งคำอันบุคคลใคร่”) หรือภาษาบาลี กวิ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | กะ-วี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gà-wii |
ราชบัณฑิตยสภา | ka-wi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ka˨˩.wiː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
กวี (คำลักษณนาม คน)
- ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์บทกลอน จำแนกเป็น 4 คือ 1. จินตกวี แต่งโดยความคิด 2. สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา 3. อรรถกวี แต่งตามความจริง 4. ปฏิภาณกวี แต่งกลอนสด
คำประสม[แก้ไข]
คำพ้องความ[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/iː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คน
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter