ก้ม
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɤmꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກົ້ມ (ก็้ม), ภาษาไทดำ ꪶꪀ꫁ꪣ (โก้ม), ภาษาไทใหญ่ ၵူမ်ႈ (กู้ม), ภาษาอาหม 𑜀𑜤𑜪 (กุํ), ภาษาจ้วง gumj (กุ้ม), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gumj (กุ้ม)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ก้ม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gôm |
| ราชบัณฑิตยสภา | kom | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kom˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ก้ม (คำอาการนาม การก้ม)