ขอ

ดูเพิ่ม: ขื่อ, ข่อ, และ ข้อ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kɔ̌ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	kho
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰɔː˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ข ข. ฃ ฃอ

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xɔːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨢᩬᩴ (ฃอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂), ภาษาจ้วงเหนือ go, ภาษาจ้วงใต้ ko

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฃอ

คำนาม

ขอ

1. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ

คำพ้องความ

• ตะขอ
• ตาขอ

คำประสม

ขอแกว ของ้าว ขอฉาย

ขอช้าง ขอรับ ขอสับ

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.roːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩬᩴ (ขอํ), ภาษาลาว ຂໍ (ขํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), ภาษาจ้วง gouz, ภาษาปู้อี hoz

คำกริยา

ขอ (คำอาการนาม การขอ)

1. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน

คำประสม

ขอขมา ของ้อ ขอเดชะ ขอตัว ขอทาน

ขอที ขอโทษ ขอนิสัย ขอบิณฑบาต ขอประทาน

ขอประทานโทษ ขอไปที ขอเฝ้า ขอพระราชทาน ขอยืม

ขอร้อง ขอรับ ขอรับกระผม ขอรับผม ขอแรง

ขอษมา ขอเสียที ขออภัย ขออโหสิ

คำแปลภาษาอื่น

พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ

• คำเมือง: ᨡᩬᩴ (nod) (ขอํ)
• ไทดำ: ꪎꪷ (blt) (สํ)
• ไทใหญ่: ယွၼ်း (shn) (ย๊อ̂น)
• ลาว: ຂໍ (lo) (ขํ)
• อังกฤษ: ask (en) (แอสก์), request (en) (ระเคว็สต์)

รากศัพท์ 3

คำนาม

ขอ

1. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นเหมือนขมิ้น แต่หัวเล็กสอดกันเป็นข้อ ๆ ต้นและใบเขียว เนื้อเหลือง มีสรรพคุณอยู่คงเขี้ยว เขา และงา, กบิลว่าน ก็เรียก

คำประสม

ขอคำน้อย ขอทอง