ขิง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ขง, ขัง, ขึง, และ ขึ้ง

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *χiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂີງ (ขีง), ภาษาไทลื้อ ᦃᦲᧂ (ฃีง), ภาษาไทดำ ꪄꪲꪉ (ฃิง), ภาษาไทใต้คง ᥑᥤᥒᥴ (ฃี๋ง), ภาษาไทใหญ่ ၶိင် (ขิง), ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜂𑜫 (ขิง์), ภาษาจ้วง hing หรือ ging, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง king (ขิง); เทียบภาษาจีนยุคกลาง (MC kjang), ภาษาไหลดั้งเดิม *kʰɯːŋ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ขิง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkǐng
ราชบัณฑิตยสภาkhing
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰiŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ขิง (คำลักษณนาม หัว หรือ แง่ง)

  1. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Zingiber officinale Roscoe ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้ามีกลิ่น รสเผ็ด ใช้ประกอบอาหารและทำยาได้, ขิงแกลง หรือ ขิงแครง ก็เรียก

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]