คอ

ดูเพิ่ม: คือ, คือํ, ค่อ, และ ค้อ

ภาษาไทย

พจนานุกรมภาพ

คอ

กะโหลก

สมอง

ตา

จมูก

ปาก

คาง

กราม

หู

ขมับ

คอ

คลิกภาพเพื่อดูรายละเอียด

ร่างกาย

ร่างกาย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฅอ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɣɔːᴬ², จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣoːᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 喉 (MC huw, “กล่องเสียง; ลำคอ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩬᩴ (ฅอํ), ภาษาเขิน ᨤᩳ (ฅอ), ภาษาลาว ຄໍ (คํ), ภาษาไทดำ ꪁꪷ (ก̱ํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃး (ข๊อ̂), ภาษาไทใต้คง ᥑᥨᥝᥰ (โฃ๊ว), ภาษาพ่าเก ၵေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂) หรือ 𑜁𑜞𑜦𑜡 (ขฺรอ̂), ภาษาจ้วง hoz, ภาษาแสก กฺ๊อ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	kho
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰɔː˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ค ค. คอร์ ฅ ฅอ ฆ

คำนาม

คอ

1. ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว
2. ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก

   คอหม้อ

3. เรียกส่วนลำต้นของพรรณไม้วงศ์ปาล์มที่อยู่ระหว่างใบล่างสุดกับยอด

   คอมะพร้าว

   คอตาล

4. โดยปริยายหมายความว่า ความมีใจชอบเสพสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอาจิณ

   คอเหล้า

   คอเบียร์

   คอหนัง

   คอละคร

การใช้

ส่วนของร่างกาย ราชาศัพท์ว่า พระศอ พระกัณฐ์ พระกัณฐา หรือ พระกรรฐ์

คำแปลภาษาอื่น

ส่วนของร่างกาย

• เขมร: ក (km) (ก)
• คำเมือง: ᨤᩬᩴ (nod) (ฅอํ)
• จ้วง: hoz
• จอร์เจีย: კისერი (ka) (ก͓ีแซรี)
• ซูก: liug
• ดัตช์: hals (nl) ช. (ฮอลส์)
• ทิเบต: མཇིང་པ (มชิง‧ป)
• ไทดำ: ꪁꪷ (blt) (ก̱ํ)
• ไทใหญ่: ၶေႃး (shn) (ข๊อ̂)
• พม่า: လည်ပင်း (my) (ลญ์ปง์:)
• มากินดาเนา: lig
• มาราเนา: lig
• มาเลเซีย: leher (ms)
• เยอรมัน: Hals (de) ช.
• โรฮีนจา: gola
• ลาว: ຄໍ (lo) (คํ)
• เวียดนาม: cổ (vi)
• แสก: กฺ๊อ
• อังกฤษ: neck (en) (เน็ค)
• อาหม: 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂), 𑜁𑜞𑜦𑜡 (ขฺรอ̂)
• อุยกูร์: بويۇن‎ (โบยูน)
• ฮังการี: nyak (hu)

ภาษาเขมรเหนือ

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 褲 (kou3); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ខោ (โข)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kʰɔː/

คำนาม

คอ

1. กางเกง