คัน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์คัน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkan
ราชบัณฑิตยสภาkhan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰan˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡalᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄັນ (คัน) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaenz (คัน-ไม้คัน)

คำนาม[แก้ไข]

คัน (คำลักษณนาม คัน)

  1. สิ่งที่มีลักษณะยาวทำด้วยไม้เป็นต้น สำหรับถือหรือปัก
    คันเบ็ด
    คันไถ
    คันธง

คำลักษณนาม[แก้ไข]

คัน

  1. เรียกรถหรือของที่มีด้ามถือบางอย่าง
    รถ 3 คัน
    ช้อน 4 คัน
    เบ็ด 5 คัน

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣalᴬ (แนวดินกั้นน้ำ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄັນ (คัน), ภาษาไทลื้อ ᦅᧃ (คัน), ภาษาไทใหญ่ ၵၼ်း (กั๊น)ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaenz/kenz/haenz

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

คัน (คำลักษณนาม คัน)

  1. แนวดินหรือแนวทรายเป็นต้นที่พูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว
    คันทราย
  2. แนวดินที่พูนขึ้นมาสำหรับกั้นน้ำ
    คันนา
    คันดิน

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣalᴬ (อาการอยากเกา); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄັນ (คัน), ภาษาจ้วง haenz

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

คัน (คำอาการนาม การคัน หรือ ความคัน)

  1. อาการที่รู้สึกให้อยากเกา
  2. อาการที่มือหรือปากอยู่ไม่สุข คือ อยากทำหรือพูดในสิ่งที่ไม่ควร เรียกว่า มือคัน ปากคัน
  3. อาการที่ให้รู้สึกอยากด่าอยากตีเป็นต้น เรียกว่า คันปาก คันมือ คันเท้า

รากศัพท์ 4[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

คัน (คำลักษณนาม ต้น)

  1. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Amesiodendron chinense (Merr.) Hu ในวงศ์ Sapindaceae ขึ้นตามชายน้ำ สูงประมาณ 10 เมตร
คำพ้องความ[แก้ไข]

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง caenq

คำสันธาน[แก้ไข]

คัน

  1. ถ้า, ถ้าว่า
    คันว่า
    ถ้าว่า