คั่ว
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | คั่ว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kûua |
| ราชบัณฑิตยสภา | khua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰua̯˥˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ขั้ว | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᩅᩫ᩶ (ขว็้), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᩅᩫ᩶ (ขว็้), ภาษาอีสาน ขั้ว, ภาษาลาว ຂົ້ວ (ข็้ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦃᧉ (โฃ้), ภาษาไทใหญ่ ၶူဝ်ႈ (ขู้ว), ภาษาไทดำ ꪄ꫁ꪺ (ฃั้ว), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜈𑜫 (ขุว์)
คำกริยา[แก้ไข]
คั่ว (คำอาการนาม การคั่ว)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
คั่ว
คำนาม[แก้ไข]
คั่ว
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
คั่ว (คำอาการนาม การคั่ว)
- คอยกิน (ใช้ในการเล่นไพ่ผ่องไทยหรือไพ่ผ่องจีนเป็นต้น)
- คบกันอย่างคู่รักมานานแล้ว[1]
- สองคนนี้คั่วกันมาหลายปีก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน
- พยายามที่จะเป็นคู่รัก[1]
- เขากำลังคั่วผู้หญิงคนนี้อยู่ อย่าไปยุ่งเชียวนะ
- ใกล้ถึงลำดับที่จะได้หรือจะเป็น[1]
- เขาคั่วตำแหน่งอธิบดีอยู่ สิ้นปีนี้ก็คงจะได้เป็น
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 31.