ชู

ดูเพิ่ม: ช, ช., ชิ, ชี, ชี้, ชุ, และ ชู้

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊູ (ซู); เทียบภาษาจีนกลาง 出 (chū, “ออก, ขึ้นมา”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chuu
	ราชบัณฑิตยสภา	chu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰuː˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ชู (คำอาการนาม การชู)

1. (สกรรม) ยกขึ้นสูงกว่าระดับเดิม

   ชูมือ

2. (สกรรม) บำรุงให้ดีขึ้น

   ชูกำลัง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕuː˧˧/

รากศัพท์ 1

คำกริยา

ชู (คำอาการนาม การชู)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩪ (ชู)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ชู (คำอาการนาม การชู)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩪ (ชู)