ซวย
ดูเพิ่ม: ซ่วย
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากฮกเกี้ยน 衰 (soe ซวย, “อ่อนแอ, เสื่อมโทรม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊວຍ (ซวย), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง cuiq (สุ่ย, “โชคร้าย, ไม่ดี”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ซวย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | suai |
ราชบัณฑิตยสภา | suai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sua̯j˧/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ซวย (คำอาการนาม ความซวย)