ซี่

ดูเพิ่ม: °ซ., ซ, ซ., ซิ, ซี, ซี้, และ ซู้

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siːꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขิน ᩈᩦ᩶ (สี้), ภาษาไทดำ ꪏꪲ꪿ (ซิ่), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧉ (สี้), ภาษาไทใหญ่ သီႈ (สี้), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥲ (สี้), ภาษาพ่าเก ꩬီ (สี), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ซี่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sîi
	ราชบัณฑิตยสภา	si
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/siː˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

ซี่ (คำลักษณนาม ซี่)

1. คำเรียกของเล็ก ๆ ยาว ๆ ที่เรียงกันเป็นแถวเป็นแนวอย่างฟันหรือลูกกรง

คำประสม

• ซี่โครง

คำลักษณนาม

ซี่

1. เรียกของเช่นนั้น

   ฟันซี่หนึ่ง

   ฟัน 2 ซี่

ภาษาปักษ์ใต้

เลข

ซี่

1. สี่