ตี๋
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 弟 (“น้องชาย”)[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ตี๋ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtǐi |
ราชบัณฑิตยสภา | ti | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tiː˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ตี๋
อ้างอิง[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tiː˨˦/
- คำอ่านภาษาไทย: ตี๋
คำกริยา[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- สัมผัส:ภาษาไทย/iː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๋
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง