ทา

ดูเพิ่ม: ทำ, ท่า, และ ท้า

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *daːᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 塗 (MC drae); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨴᩤ (ทา), ภาษาลาว ທາ (ทา), ภาษาไทลื้อ ᦑᦱ (ทา), ภาษาไทดำ ꪕꪱ (ต̱า), ภาษาไทใหญ่ တႃး (ต๊า), ภาษาอาหม 𑜄𑜠 (ตะ), ภาษาจ้วง daz，ภาษาจ้วงใต้ taz

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		ทา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	taa
	ราชบัณฑิตยสภา	tha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰaː˧/^{(สัมผัส)}
ไฟล์เสียง

คำกริยา[แก้ไข]

ทา (คำอาการนาม การทา)

คำ รวม หมาย ถึง กิริยา อาการ ที่เอา ของ เปียก หรือ ของเหลว เป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย
ทาสี

ทาแป้ง

ทาปาก

ทายา

การใช้[แก้ไข]

ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ ก็เรียกว่า ฉาบ, ถ้าทาโดยใช้ฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปมาก็เรียกว่า ลูบ, ถ้าทาโดยละเลงทั่ว ๆ ไป ก็เรียกว่า ไล้, ถ้าทาให้ติดเฉพาะที่ใดที่หนึ่ง ก็เรียกว่า ป้าย หรือ บ้าย