ทุบ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ท.บ., ทบ, ทบ., ทับ, ทึบ, ทึบ่, และ ทูบ

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *dupᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ทุบ, ภาษาลาว ທຸບ (ทุบ), ภาษาคำเมือง ᨴᩩᨷ (ทุบ), ภาษาเขิน ᨵᩩ᩠ᨷ (ธุบ), ภาษาไทลื้อ ᦑᦳᧇ (ทุบ), ภาษาไทใหญ่ ထုပ်ႉ (ถุ๎ป), ภาษาจ้วง dub, ภาษาจ้วงใต้ tup

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ทุบ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtúp
ราชบัณฑิตยสภาthup
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰup̚˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ทุบ (คำอาการนาม การทุบ)

  1. (สกรรม) ใช้ของแข็งเช่นค้อนหรือสิ่งที่มีลักษณะกลมเป็นต้นตีลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้แตก หรือเพื่อให้นุ่มให้แหลก หรือเพื่อให้ตาย
    ทุบมะพร้าว
    ทุบอิฐ
    ทุบหิน
    ทุบเนื้อวัว
    ทุบเนื้อหมู
    ทุบด้วยท่อนจันทน์
    ทุบหัวปลา
  2. (ในเชิงเปรียบเทียบ, สกรรม) อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
    เอากำปั้นทุบหลัง
    เอามือทุบโต๊ะ