น้อง

ดูเพิ่ม: นอง และ น่อง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *nwoːŋꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน น้อง, ภาษาลาว ນ້ອງ (น้อง), ภาษาคำเมือง ᨶᩬ᩶ᨦ (นอ้ง), ภาษาไทลื้อ ᦓᦸᧂᧉ (น้อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪙ꫁ꪮꪉ (น้อง), ภาษาไทใหญ่ ၼွင်ႉ (น๎อ̂ง), ภาษาอาหม 𑜃𑜨𑜂𑜫 (นอ̂ง์), ภาษาจ้วง nuengx หรือ nongx, ภาษาตั่ย noọng

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		น้อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nɔ́ɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	nong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nɔːŋ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

น้อง

1. ผู้ร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกันและเกิดทีหลัง
2. เรียกคนที่มีอายุคราวน้อง
3. ออกทีหลัง, มาทีหลัง, คู่กับ ทะลายพี่

   หมากทะลายน้อง

   มะพร้าวทะลายน้อง

คำตรงข้าม

• พี่

คำแปลภาษาอื่น

ผู้ร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกันและเกิดทีหลัง

• คำเมือง: ᨶᩬ᩶ᨦ (nod) (นอ้ง)
• ไทดำ: ꪙ꫁ꪮꪉ (blt) (น้อง)
• ไทใหญ่: ၼွင်ႉ (shn) (น๎อ̂ง)
• ลาว: ນ້ອງ (lo) (น้อง)

คำลักษณนาม

น้อง

1. ใช้นับอายุไม้จำพวกไม้ไผ่

   ไม้น้องเดียว

   ไม้ที่มีอายุ 2 ปี

   ไม้ 2 น้อง

   ไม้ที่มีอายุ 3 ปี