บริบูรณ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต परिपूरण (ปริปูรณ) หรือภาษาบาลี ปริปูรณ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บอ-ริ-บูน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bɔɔ-rí-buun |
ราชบัณฑิตยสภา | bo-ri-bun | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɔː˧.ri˦˥.buːn˧/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บริบูรณ์ (คำอาการนาม ความบริบูรณ์)