บีบ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: บุบ, บุ๋บ, บูบู, และ บู้บี้

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບີບ (บีบ), ภาษาไทดำ ꪚꪲꪚ (บิบ), ภาษาไทใหญ่ မိပ်ႇ (มิ่ป), ဝိပ်ႇ (วิ่ป) หรือ ภาษาพ่าเก မိပ် (มิป์), ภาษาอาหม 𑜈𑜢𑜆𑜫 (บิป์) หรือ 𑜉𑜢𑜆𑜫 (มิป์)

Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀbiːpᴰ³ᴸ แต่คำร่วมเชื้อสายมีแค่บางส่วน

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์บีบ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbìip
ราชบัณฑิตยสภาbip
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/biːp̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

บีบ (คำอาการนาม การบีบ)

  1. ใช้มือเป็นต้นกดด้านทั้ง 2 ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าหากัน
    บีบมะนาว
  2. โดยปริยายหมายถึง กดดัน
    ถูกบีบ