ปัง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ปง, ปิง, ปิ้ง, ปีง, และ ป่ง

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปัง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpang
ราชบัณฑิตยสภาpang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paŋ˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงปังสุ์

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

เลียนเสียงธรรมชาติ

คำอุทาน[แก้ไข]

ปัง

  1. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงยิงปืน

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

ปัง

  1. ถูกตรงที่หมาย

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ปัง (คำอาการนาม ความปัง)

  1. (ภาษาปาก, สแลง) มีชื่อเสียง
  2. (ภาษาปาก, สแลง) เป็นที่รู้จักหรือโจษขานกันทั่วไป

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษาโปรตุเกส pão

คำนาม[แก้ไข]

ปัง

  1. ขนมปัง

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

มาจาก เป๊ะ + อลัง (อลังการ)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ปัง (คำอาการนาม ความปัง)

  1. (ภาษาปาก, สแลง) เป๊ะและอลังการมาก

ภาษาชอง[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาProto-Pearic *Pa(ː)ŋ; เทียบภาษามาเลเซีย kembang, ภาษาชวา kembang

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ปัง

  1. ดอกไม้

คำพ้องความ[แก้ไข]

ภาษาเลอเวือะตะวันตก[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ปัง

  1. ขวด