ปาน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ป่าน และ ป้าน

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปาน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpaan
ราชบัณฑิตยสภาpan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paːn˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงปาล

คำนาม[แก้ไข]

ปาน

  1. รอยสีแดงหรือสีดำเป็นต้นที่เกิดเป็นเองตามร่างกายบางแห่งแต่กำเนิด

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ ปาง (รากศัพท์ 3); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປານ (ปาน)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปาน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpaan
ราชบัณฑิตยสภาpan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paːn˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงปาล

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

ปาน

  1. เหมือน, คล้าย
    เก่งปานกัน
  2. เช่น, เพียง, ดัง
    ดีถึงปานนี้
    เก่งอะไรปานฉะนี้

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ปาน

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปาน[เสียงสมาส]
ปา-นะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpaanbpaa-ná-
ราชบัณฑิตยสภาpanpa-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paːn˧/(สัมผัส)/paː˧.na˦˥./
คำพ้องเสียงปาล

คำนาม[แก้ไข]

ปาน

  1. (ภาษาหนังสือ) เครื่องดื่ม, น้ำสำหรับดื่ม