ปูน
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ปูน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpuun |
ราชบัณฑิตยสภา | pun | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /puːn˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เทียบภาษามาเลย์อิกดั้งเดิม *kapur หรือภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *knpur
คำนาม[แก้ไข]
ปูน
- หินปูนหรือเปลือกหอยเมื่อถูกเผาจนสลายตัว
- ปูนกินกับหมากหรือปูนแดง
- ป้ายปูน
- ปูนกัดปาก
- ปูนขาว
- ฉาบน้ำปูน
- ปูนซีเมนต์
- เทปูน
- โบกปูน
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ปูนซีเมนต์ — ให้ดูที่ ซีเมนต์
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ปุน หรือ ปูน, ภาษาลาว ປູນ (ปูน), ภาษาคำเมือง ᨸᩩᩁ (ปุร)
คำนาม[แก้ไข]
ปูน
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ปุน หรือ ปูน, ภาษาลาว ປຸນ (ปุน), ภาษาคำเมือง ᨸᩩᩁ (ปุร) หรือ ᨸᩪᩁ (ปูร), ภาษาเขิน ᨸᩩᩁ (ปุร)
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ปูน
รากศัพท์ 4[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ปูน (คำอาการนาม การปูน)
รากศัพท์ 5[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ปูน