ผัน

ดูเพิ่ม: ผิน, ผืน, และ ผื่น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ผัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pǎn
	ราชบัณฑิตยสภา	phan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰan˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

อาจมาจากภาษาจีนเก่า 翻 (OC *pʰan) หรือ 番 (OC *pʰan); อาจร่วมรากกับ ผวน

คำกริยา

ผัน (คำอาการนาม การผัน)

1. (สกรรม) หัน, ผิน
2. (สกรรม, ไวยากรณ์) เปลี่ยนรูปคำเพื่อแสดงกาล ลิงค์ พจน์ และมาลา เป็นต้น

   ผันคำกริยา

ดูเพิ่ม

• แปลง

คำเกี่ยวข้อง

บิดผัน แปรผัน แปลงผัน ผ่อนผัน ผันแปร

ผันผวน ผันผาย ผันอักษร ผายผัน พลิกผัน

คำแปลภาษาอื่น

(1)

• อังกฤษ: turn (en), rotate (en), change (en)

รากศัพท์ 2

คำนาม

ผัน

1. ชื่อบัวชนิดหนึ่ง มีดอกสีคราม

คำพ้องความ

• ขาบ, บัวขาบ

คำเกี่ยวข้อง

บัวผัน