ฝิ่น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาฮินดี अफ़ीम (อฝีม), ภาษาเปอร์เซีย افیون (แอฟยูน), ภาษาอาหรับ أَفْيُون (อัฟยูน); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຝິ່ນ (ฝิ่น), ภาษาคำเมือง ᨺᩥ᩠᩵ᨶ (ฝิ่น), ภาษาไทลื้อ ᦚᦲᧃᧈ (ฝี่น), ภาษาไทใหญ่ ၽိၼ်ႇ (ผิ่น) หรือ ၾိၼ်ႇ (ฝิ่น)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ฝิ่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fìn |
| ราชบัณฑิตยสภา | fin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fin˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ฝิ่น