พ่อเลี้ยง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
พ่อ + เลี้ยง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພໍ່ລ້ຽງ (พํ่ล้ย̂ง), ภาษาคำเมือง ᨻᩬᩴ᩵ᩃ᩠ᨿ᩶ᨦ (พอํ่ลย้ง), ภาษาไทใหญ่ ပေႃႈလဵင်ႉ (ป้อ̂เล๎ง)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | พ่อ-เลี้ยง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pɔ̂ɔ-líiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | pho-liang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɔː˥˩.lia̯ŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
พ่อเลี้ยง (คำลักษณนาม คน)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɔː˦˨.liaŋ˦˥/
คำนาม[แก้ไข]
พ่อเลี้ยง (คำลักษณนาม ฅน)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨻᩬᩴ᩵ᩃ᩠ᨿ᩶ᨦ (พอํ่ลย้ง)
หมวดหมู่:
- คำประสมภาษาไทย
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯ŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คน
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- th:ครอบครัว
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำนามภาษาคำเมืองที่ใช้คำลักษณนาม ฅน
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter