มัก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: มก., มึ๋ก, มุก, และ มูก

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง มัก, ภาษาลาว ມັກ (มัก), ภาษาไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ภาษาไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์มัก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmák
ราชบัณฑิตยสภาmak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mak̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงมรรค
มัคค์

คำกริยา[แก้ไข]

มัก (คำอาการนาม การมัก)

  1. ชอบ, พอใจ

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

มัก

  1. โดยมาก, ค่อนข้าง, เนือง ๆ

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

มัก (คำอาการนาม ก๋ารมัก หรือ ก๋านมัก)

  1. (อกรรม, สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก)

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມັກ (มัก)

คำกริยา[แก้ไข]

มัก (คำอาการนาม การมัก)

  1. รัก, ชอบ, พอใจ

คำพ้องความ[แก้ไข]