มีด
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) มีต
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mitᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມີດ (มีด), ภาษาไทลื้อ ᦙᦲᧆ (มีด), ภาษาไทดำ ꪣꪲꪒ (มิด), ภาษาไทใหญ่ မိတ်ႈ (มิ้ต), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜄𑜫 (มิต์), ภาษาจ้วง mid, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mid; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *miːtᴰ²
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | มีด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mîit |
ราชบัณฑิตยสภา | mit | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /miːt̚˥˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
มีด
- เครื่องใช้สำหรับฟัน ผ่า จัก เหลา เป็นต้น ทำด้วยโลหะมีเหล็กเป็นต้น ใบมีดมีลักษณะเป็นแผ่น รูปยาวรี มีคมด้านหนึ่ง มีสันอยู่อีกด้านหนึ่ง หรือมีคมทั้ง 2 ด้าน ปลายมีดรูปร่างแหลมก็มี ป้านก็มี โคนมีดเป็นกั่นรูปเดือยเรียวแหลม หรือเป็นแผ่นสอดติดอยู่ในด้ามซึ่งมักทำด้วยไม้หรือเขาสัตว์ มีชื่อเรียกต่าง ๆ ตามลักษณะและวัตถุประสงค์ที่ใช้