ลับ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ลบ, ลบ., ลั๊บ, ลิบ, ลีบ, ลืบ, และ ลูบ

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ลับ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงláp
ราชบัณฑิตยสภาlap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/lap̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *lapᴰ²ˢ (ถูให้คม); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาเขิน ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาลาว ລັບ (ลับ), ภาษาไทลื้อ ᦟᧇ (ลับ), ภาษาไทใหญ่ လပ်ႉ (ลั๎ป), ภาษาพ่าเก လပ် (ลป์), ภาษาอาหม 𑜎𑜆𑜫 (ลป์)

คำกริยา[แก้ไข]

ลับ (คำอาการนาม การลับ)

  1. ถูให้คม
    ลับมีด
คำประสม[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *lapᴰ²ˢ (พ้นตา; ปกปิด); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาเขิน ᩃᩢ᩠ᨷ (ลับ), ภาษาลาว ລັບ (ลับ), ภาษาไทลื้อ ᦟᧇ (ลับ), ภาษาไทใหญ่ လပ်ႉ (ลั๎ป), ภาษาอาหม 𑜎𑜆𑜫 (ลป์)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ลับ (คำอาการนาม ความลับ)

  1. ที่อยู่ในที่พ้นตา, ที่อยู่ในที่ซึ่งแลไม่เห็น
    ที่ลับ
    ประตูลับ
    หายลับ
  2. ที่ปกปิดหรือควรปกปิด
    ความลับ
    หนังสือลับ
    ห้องลับ
  3. มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบังอยู่
    ของอยู่ลับฝา
    พระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา
คำประสม[แก้ไข]