ลื่น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (โบราณ, ร้อยกรอง) มลื่น
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *m.lɯːlᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น), ภาษาเขิน ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น), ภาษาลาว ມື່ນ (มื่น), ภาษาอีสาน มื่น, ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧃᧈ (มื่น), ภาษาไทใหญ่ မိုၼ်ႈ (มึ้น), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜤𑜃𑜫 (มึน์), ภาษาแสก หมรื้น，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lwenq（ลื่น ราบ），laenq（ลื่นหกล้ม กลิ้ง）， ภาษาจ้วง lwenq
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ลื่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lʉ̂ʉn |
| ราชบัณฑิตยสภา | luen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lɯːn˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ลื่น (คำอาการนาม การลื่น)
- เคลื่อนที่ไปบนพื้นที่มีความฝืดน้อยด้วยความเร็วจนควบคุมหรือยั้งไม่ได้, ลื่นไถล ก็ว่า
- เขาลื่นหกล้ม
- ลูกแก้วลื่นไปตามราง
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ลื่น (คำอาการนาม ความลื่น)
- ลักษณะผิวที่เป็นมันมีความฝืดน้อย
- ถนนลื่น
- ทาน้ำมันเสียตัวลื่น
- โดยปริยายหมายความว่า มีลักษณะคล่อง พลิกแพลง เอาตัวรอดได้โดยไม่ติดขัด
- เจ้าหมอนั่นมันลื่นสนิทเลย
คำสืบทอด[แก้ไข]
- → ลาว: ລ່ຽນ (ล่ย̂น)