ลุ่ม

ดูเพิ่ม: ลม, ลิ่ม, ลิ้ม, ลึ่ม, ลืม, ล่ม, และ ล้ม

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ลุ่ม, ภาษาลาว ລຸ່ມ (ลุ่ม), ภาษาคำเมือง ᩃᩩ᩵ᨾ (ลุ่ม), ภาษาคำเมือง ᩃᩩ᩵ᨾ (ลุ่ม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦳᧄᧈ (ลุ่ม), ภาษาไทดำ ꪩꪴ꪿ꪣ (ลุ่ม), ภาษาไทใหญ่ လုမ်ႈ (ลุ้ม), ภาษาอาหม 𑜎𑜤𑜪 (ลุํ) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lumq (นาหลุ่ม-นาลุ่ม)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลุ่ม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lûm
	ราชบัณฑิตยสภา	lum
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lum˥˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

ลุ่ม (คำอาการนาม กำลุ่ม หรือ ความลุ่ม)

1. ต่ำ (ใช้แก่ลักษณะพื้นดินซึ่งรับน้ำที่ไหลท่วมได้หรือน้ำขึ้นถึง)

   ที่ลุ่ม

   ที่ราบลุ่ม

คำตรงข้าม

ต่ำ

• ดอน

 

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /lum˦˨/
• คำอ่านภาษาไทย: ลุ่ม

คำนาม

ลุ่ม

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩩ᩵ᨾ (ลุ่ม)

คำคุณศัพท์

ลุ่ม (คำอาการนาม กำลุ่ม หรือ ความลุ่ม)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩩ᩵ᨾ (ลุ่ม)