จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
U+0E27, ว
THAI CHARACTER WO WAEN

[U+0E26]
Thai
[U+0E28]
ดูเพิ่ม: ว., วิ, วี, และ วี๊

ภาษาร่วม[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

ตัวอักษร[แก้ไข]

  1. พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /w/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /ʍ/, /v/, /ʋ/, /ⱱ/

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

  • (รหัสมอร์ส) .--
  • (อักษรเบรลล์)
  • (ภาษามือ) 𝢆𝪜

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์วอวอ-แหฺวน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงwɔɔwɔɔ-wɛ̌ɛn
ราชบัณฑิตยสภาwowo-waen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/wɔː˧/(สัมผัส)/wɔː˧.wɛːn˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

ตัวอักษร[แก้ไข]

  1. พยัญชนะตัวที่ 37 เรียกว่าแหวน เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้นและใช้เป็นตัวสะกดในมาตราเกอวหรือแม่เกอว เช่น กล่าว นิ้ว

การใช้[แก้ไข]

  1. สามารถใช้ประกอบกับ ◌ั เป็นสระ อัว อัวะ ที่ไม่มีตัวสะกด, ถ้าสระ อัว มีตัวสะกด ใช้เฉพาะ ว
  2. โบราณใช้ วว เป็นสระ อัว ที่ไม่มีตัวสะกด

ดูเพิ่ม[แก้ไข]

  • (อักษรเบรลล์) (สระ อัว), ⠑⠁ (สระ อัวะ)