ว่าว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ວ່າວ (ว่าว), ภาษาไทลื้อ ᦞᦱᧁᧈ (ว่าว), ภาษาคำเมือง ᩅ᩵ᩤ᩠ᩅ (ว่าว), ภาษาแสก วาว, ภาษาไทใหญ่ ဝၢဝ်ႇ (ว่าว)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เว่า | ว่าว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wâo | wâao |
| ราชบัณฑิตยสภา | wao | wao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /waw˥˩/(สัมผัส) | /waːw˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ว่าว
- เครื่องเล่นอย่างหนึ่ง มีไม้ไผ่เป็นต้นผูกเป็นโครงรูปต่าง ๆ แล้วปิดด้วยกระดาษหรือผ้าบาง ๆ มีสายเชือกหรือป่านผูกกับสายซุงสำหรับชักให้ลอยตามลมสูงขึ้นไปในอากาศ มีหลายชนิด
- ว่าวจุฬา
- ว่าวปักเป้า
- ว่าวงู
- เรียกลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ในตอนต้นฤดูหนาว ว่า ลมว่าว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภา ซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือในกลางฤดูร้อน