ศก
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมร សក់ (สก̍, “ผม”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sòk |
ราชบัณฑิตยสภา | sok | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sok̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | สก |
คำนาม[แก้ไข]
ศก
- ผม
- พระศกพระพุทธรูป
- หยักศก
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต शक (ศก); "ศกะ" หมายถึง ศากยวงศ์แห่งพระพุทธองค์ เพราะการบอกปีในสังคมอินเดียแต่ก่อน นิยมนับตามพระชนมายุของกษัตริย์[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sòk |
ราชบัณฑิตยสภา | sok | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sok̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | สก |
คำนาม[แก้ไข]
ศก
- ระบบการคำนวณนับเวลาเรียงลำดับกันเป็นปี ๆ โดยถือเอาเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ดังในคำว่า รัตนโกสินทรศก ซึ่งถือเอาปีเริ่มสร้างกรุงรัตนโกสินทร์เป็นจุดเริ่มต้น, บางทีก็ใช้เป็นคำย่อของศักราช
- พุทธศก
- คริสต์ศก
- คำเรียกปีหนึ่ง ๆ ของจุลศักราช เพื่อให้ทราบว่าเป็นปีที่ลงท้ายด้วย 1 2 ... หรือ 0 เช่น ถ้าลงท้ายด้วย 1 เรียกว่า เอกศก ลงท้ายด้วย 2 เรียกว่า โทศก ... ลงท้ายด้วย 0 เรียกว่า สัมฤทธิศก
- (ภาษาปาก) ปี
- ศกนี้
- ศกหน้า
- วันเถลิงศก
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สอ-กอ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ̌ɔ-gɔɔ |
ราชบัณฑิตยสภา | so-ko | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔː˩˩˦.kɔː˧/(สัมผัส) |
คำวิสามานยนาม[แก้ไข]
ศก
- อักษรย่อของ ศรีสะเกษ
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
อ้างอิง[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมร
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมร
- สัมผัส:ภาษาไทย/ok̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำวิสามานยนามภาษาไทย
- อักษรย่อภาษาไทย
- th:ปี
- th:จังหวัดในไทย