สกรรมกริยา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

(พร้อมด้วย, ตัดมาจาก สห) +‎ กรรม +‎ กริยา, เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ transitive verb

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สะ-กำ-กฺริ-ยาสะ-กำ-กะ-ริ-ยา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsà-gam-grì-yaasà-gam-gà-rí-yaa
ราชบัณฑิตยสภาsa-kam-kri-yasa-kam-ka-ri-ya
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sa˨˩.kam˧.kri˨˩.jaː˧/(สัมผัส)/sa˨˩.kam˧.ka˨˩.ri˦˥.jaː˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

สกรรมกริยา

  1. (ไวยากรณ์) คำกริยาที่ต้องมีกรรมหรือผู้กระทำมารับ

คำพ้องความ[แก้ไข]

คำตรงข้าม[แก้ไข]