สติ

ดูเพิ่ม: ส.ต., สต, สต., สตู, สัต, สูต, และ สูติ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี สติ, จากภาษาสันสกฤต स्मृति (สฺมฺฤติ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សតិ (สติ), ภาษาลาว ສະຕິ (สะติ), ภาษาไทใหญ่ သတီႉ (สตี๎), သတိ (สติ); ร่วมรากกับ สมฤดี (รูปหนึ่ง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-ติ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-dtì
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-ti
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.tiʔ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

สติ

1. ความรู้สึก, ความรู้สึกตัว

   ได้สติ

   ฟื้นคืนสติ

   สิ้นสติ

2. ความรู้สึกผิดชอบ

   มีสติ

   ไร้สติ

3. ความระลึกได้

   ตั้งสติ

   กำหนดสติ

ภาษาบาลี

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรละติน) sati
• (อักษรพราหมี) 𑀲𑀢𑀺 (สติ)
• (อักษรเทวนาครี) सति (สติ)
• (อักษรเบงกอล) সতি (สติ)
• (อักษรสิงหล) සති (สติ)
• (อักษรพม่า) သတိ (สติ)
• (อักษรไทย) สะติ
• (อักษรไทธรรม) ᩈᨲᩥ (สติ)
• (อักษรลาว) ສຕິ (สติ) หรือ ສະຕິ (สะติ)
• (อักษรเขมร) សតិ (สติ)
• (อักษรจักมา)

รากศัพท์ 1

สรฺ +‎ ติ; จากภาษาสันสกฤต/สันสกฤตพระเวท स्मृति (สฺมฺฤติ)

คำนาม

สติ ญ.

1. สติ, ความระลึกได้

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "สติ" (เพศหญิง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	สติ	สติโย หรือ สตี
กรรมการก (ทุติยา)	สติํ	สติโย หรือ สตี
กรณการก (ตติยา)	สติยา	สตีหิ หรือ สตีภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	สติยา	สตีนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	สติยา หรือ สตฺยา	สตีหิ หรือ สตีภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	สติยา	สตีนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	สติยา หรือ สติยํ หรือ สตฺยํ	สตีสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	สติ	สติโย หรือ สตี

รากศัพท์ 2

ดูรากศัพท์ที่คำหลัก

คำคุณศัพท์

สติ

1. อธิกรณการก เอกพจน์ เพศชาย/เพศกลางของ สนฺต, ปัจจุบันกาล กรรตุวาจก พาร์ทิซิเพิลของ อตฺถิ (“to be”)
2. สัมโพธนการก เอกพจน์ เพศหญิงของ สนฺต, ปัจจุบันกาล กรรตุวาจก พาร์ทิซิเพิลของ อตฺถิ (“to be”)

คำกริยา

สติ

1. อธิกรณการก เอกพจน์ เพศชาย/เพศกลางของ สนฺต, ปัจจุบันกาล กรรตุวาจก พาร์ทิซิเพิลของ อตฺถิ (“to be”)
2. สัมโพธนการก เอกพจน์ เพศหญิงของ สนฺต, ปัจจุบันกาล กรรตุวาจก พาร์ทิซิเพิลของ อตฺถิ (“to be”)