สนิท

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสภา ระบุว่ามาจากภาษาบาลี สินิทฺธ (เสน่หา, รักใคร่; ชิด), จากภาษาสันสกฤต स्निग्ध (สฺนิคฺธ) แต่หากพิจารณาจากความหมายที่ใกล้เคียง อาจมาจากภาษาเขมรเก่า ត្និត៑ (ตฺนิตฺ) หรือภาษาสันสกฤต सनीड (สนีฑ); เทียบภาษาเขมร ស្និទ្ធ (สฺนิทฺธ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สะ-หฺนิด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsà-nìt
ราชบัณฑิตยสภาsa-nit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sa˨˩.nit̚˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

สนิท (คำอาการนาม ความสนิท)

  1. อย่างใกล้ชิด, ชิดชอบ
    เพื่อนสนิท
    คนสนิท
    เขาสนิทกันมาก

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

สนิท (คำอาการนาม ความสนิท)

  1. แนบชิด
    เข้าปากไม้ได้สนิท
  2. กลมกล่อม, กลมกลืน, ในลักษณะที่เข้ากันได้ดีไม่มีอะไรบกพร่อง ซึ่งดูประหนึ่งว่าเป็นเนื้อเดียวหรือเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
    ประตูปิดสนิท
    สีเข้ากันสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน
    ผนังห้องแต่ละด้านแม้จะทาสีต่างกันแต่สีก็เข้ากันได้สนิท
  3. อย่างแท้จริง หรือทั้งหมดโดยไม่มีอะไรแทรกหรือเจือปน
    มะปรางหวานสนิท
    เชื่อสนิท
    ตีหน้าสนิท
  4. มาก, จริง ๆ, (ใช้กับคำกริยาบางคำ)
    แสบสนิท
    โสดสนิท
    นักร้องหนุ่มคนนั้น หน้าเวทีก็เก๊กแมนดีอยู่หรอก แต่หลังเวทีแต๋วแตกสนิท[1]

คำประสม[แก้ไข]

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 15.