สึก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ส.ก., สก, สกี, สัก, สุก, และ สุกี้

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สึก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsʉ̀k
ราชบัณฑิตยสภาsuek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sɯk̚˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงศึก

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *សិក៑ (*สิกฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សឹក (สึก)

คำกริยา[แก้ไข]

สึก (คำอาการนาม การสึก)

  1. กร่อนไป, ร่อยหรอไป
    รองเท้าสึก
    บันไดสึก

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *សិក៑ (*สิกฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សឹក (สึก), ภาษาอีสาน เสิก, ภาษาไทลื้อ ᦉᦹᧅ (สืก)

คำกริยา[แก้ไข]

สึก (คำอาการนาม การสึก)

  1. (ภาษาปาก) ลาสิกขา, ลาสึก ก็ว่า

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

สึก

  1. ใช้เฉพาะใน รู้สึก: การรู้ตัว, การระลึกได้, การจำได้, มักใช้ควบกับคำ รู้ เป็น รู้สึก และแผลงว่า สำนึก ก็มี

รากศัพท์ 4[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

สึก

  1. รูปที่เลิกใช้ของ ศึก