สุด
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน สุด, ภาษาลาว ສຸດ (สุด), ภาษาคำเมือง ᩈᩩᨯ (สุด), ภาษาเขิน ᩈᩩᨯ (สุด), ภาษาไทลื้อ ᦉᦳᧆ (สุด), ภาษาไทดำ ꪎꪴꪒ (สุด), ภาษาไทใหญ่ သုတ်း (สุ๊ต), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜄𑜫 (สุต์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สุด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sùt |
| ราชบัณฑิตยสภา | sut | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sut̚˨˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | สุต สุทธ์ | |
คำกริยา[แก้ไข]
สุด (คำอาการนาม การสุด)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
สุด
- ปลายหรือท้าย
- สุดแดน
- สุดแผ่นดิน
- ในที่สุด
- ปลายทางใดทางหนึ่ง
- เหนือสุด
- ขวาสุด
- บนสุด
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
สุด