หว่าน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: หวาน และ หว้าน

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᩅ᩵ᩣ᩠ᨶ (หว่าน), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᩅ᩵ᩣ᩠ᨶ (หว่าน), ภาษาไทลื้อ ᦛᦱᧃᧈ (หฺว่าน), ภาษาลาว ຫວ່ານ (หว่าน), ภาษาไทดำ ꪪ꪿ꪱꪙ (หฺว่าน), ภาษาไทขาว ꪪꪱꪙꫀ, ภาษาไทใหญ่ ဝၢၼ်ႇ (ว่าน), ภาษาจ้วง vanq

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์หฺว่าน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงwàan
ราชบัณฑิตยสภาwan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/waːn˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

หว่าน (คำอาการนาม การหว่าน)

  1. (สกรรม) โปรย
    หว่านทาน
  2. (สกรรม) สาดให้กระจาย
    หว่านข้าวเปลือก
  3. (สกรรม) โดยปริยายหมายความว่า แจกจ่ายไปทั่ว
    หว่านเงิน

ภาษาแสก[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.waːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หวาน, ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ (หวาน), ภาษาลาว ຫວານ (หวาน), ภาษาไทลื้อ ᦛᦱᧃ (หฺวาน), ภาษาไทใหญ่ ဝၢၼ် (วาน), ภาษาไทใต้คง ᥝᥣᥢᥴ (ว๋าน), ภาษาพ่าเก ဝꩫ် (วน์), ภาษาอาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์), ภาษาจ้วง van

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

หว่าน

  1. หวาน

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

หว่าน

  1. (สกรรม) ฝาน, หั่น, บั่น, ตัด