ห้อง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰrɔːŋꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩬ᩶ᨦ (หอ้ง), ภาษาลาว ຫ້ອງ (ห้อง), ภาษาไทใหญ่ ႁွင်ႈ (ห้อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪬ꫁ꪮꪉ (ห้อง), ภาษาไทใต้คง ᥞᥩᥒᥲ (ห้อ̂ง), ภาษาพ่าเก ꩭွင် (หอ̂ง์), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์) หรือ 𑜑𑜨𑜂𑜫 (หอ̂ง์)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ฮ็่อง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhɔ̂ng
ราชบัณฑิตยสภาhong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hɔŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ห้อง (คำลักษณนาม ห้อง)

  1. ส่วนของเรือนหรือตึกเป็นต้นที่มีฝากั้นเป็นตอน
  2. ตอน
    พระพุทธคุณเก้าห้อง
  3. ชั้น
    ห้องฟ้า

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]