อน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต अन- (อน-, ไม่) หรือภาษาบาลี อน- (ไม่)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์[เสียงสมาส]
อะ-นะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงà-ná-
ราชบัณฑิตยสภาa-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔa˨˩.na˦˥./

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

อน

  1. เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ออ-นอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงɔɔ-nɔɔ
ราชบัณฑิตยสภาo-no
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔɔː˧.nɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม[แก้ไข]

อน

  1. อักษรย่อของ อุทัยธานี