อยู่

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩀᩪ᩵ (ยู่̱), ภาษาลาว ຢູ່ (อยู่), ภาษาไทลื้อ ᦊᦴᧈ (หฺยู่), ภาษาไทดำ ꪤꪴ꪿ (หฺยุ่), ภาษาไทใหญ่ ယူႇ (ยู่), ภาษาอาหม 𑜊𑜥 (ยู), ภาษาไทใต้คง ᥕᥧᥱ (ยู่), ภาษาปู้อี qyus, ภาษาจ้วง youq, ภาษาจ้วงใต้ yuq; เทียบภาษาจีนยุคกลาง (MC hju)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์หฺยู่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงyùu
ราชบัณฑิตยสภาyu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/juː˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

อยู่ (คำอาการนาม การอยู่)

  1. พัก, อาศัย
    เขาอยู่บ้านหลังนี้
  2. ยังมีชีวิต
    เขายังอยู่
  3. คงที่
    เงินที่ให้มายังอยู่ครบ
  4. ไม่ไปจากที่
    วันนี้เขาอยู่บ้าน
  5. (คำกริยานุเคราะห์) ใช้ประกอบหลังกริยา แสดงว่ากำลังเป็นอยู่ในขณะนั้น
    นอนอยู่
    ตั้งอยู่

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

อยู่ (คำอาการนาม ก๋ารอยู่ or ก๋านอยู่)

  1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩀᩪ᩵ (ยู่̱)