เขวี้ยง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

แผลงมาจาก ขว้าง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง gvengj (แกว้ง)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เคฺวี่ยง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkwîiang
ราชบัณฑิตยสภาkhwiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰwia̯ŋ˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

เขวี้ยง (คำอาการนาม การเขวี้ยง)

  1. ขว้าง, เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง