เฃา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เฃ้า

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เขา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkǎo
ราชบัณฑิตยสภาkhao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaw˩˩˦/(สัมผัส)

คำสรรพนาม[แก้ไข]

เฃา

  1. (โบราณ) รูปที่เลิกใช้ของ เขา (พวกเขา, กล่าวถึงสรรพนามที่ 2 หรือ 3)
    เฃากำลังคุยกันอยู่

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูด้วย[แก้ไข]