เครือ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຄືອ (เคือ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦆᦲ (เฅี), ภาษาไทใหญ่ ၶိူဝ်း (เขิ๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥑᥫᥰ (เฃ๊อ̂) หรือ ᥞᥫᥰ (เห๊อ̂), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kywez(cwez) (เชือ "พุ่ม")
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เคฺรือ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | krʉʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | khruea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰrɯa̯˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เครือ
- เถาไม้, เรียกพรรณไม้ที่เป็นเถา
- คัดเค้าเครือ
- มะแว้งเครือ
- เชื้อสาย, วงศ์วาน
- เครือญาติ
- เรียกงวงหรือก้านช่อดอกของกล้วยที่มีหวีกล้วยออกลดหลั่นกันลงมาว่า เครือกล้วย
- เรียกงาช้างที่ยาวมากแต่วงรอบเล็ก ว่า งาเครือ
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เครือ