เค็ม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เคม และ เคมี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษาจีนเก่า (OC *ɡrɯːm) หรือ (OC *ɡ·lam, *ɡ·lams); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩮ᩠ᨾ (เคม), ภาษาลาว ເຄັມ (เคัม), ภาษาไทลื้อ ᦋᦲᧄ (ชีม), ภาษาไทดำ ꪹꪁꪸꪣ (เก̱ย̂ม), ภาษาไทใหญ่ ၸဵမ်း (เจ๊ม), ภาษาพ่าเก ꩡ်ံ (จ์ํ) หรือ ꩡိမ် (จิม์), ภาษาอาหม 𑜀𑜧𑜪 (กว์ํ) หรือ 𑜀𑜢𑜉𑜫 (กิม์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง keemz (เค็ม/คีม), ภาษาแสก แค๊ม

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เค็ม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkem
ราชบัณฑิตยสภาkhem
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰem˧/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เค็ม (คำอาการนาม ความเค็ม)

  1. มีรสอย่างรสเกลือ
  2. (ในเชิงเปรียบเทียบ) พยายามให้ได้ประโยชน์มากกว่า

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

เค็ม (คำอาการนาม การเค็ม หรือ ความเค็ม)

  1. งกมาก ไม่ยอมเสียผลประโยชน์ของตนและต้องการได้ฝ่ายเดียว