เจ้า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เจ̂า, เจ่า, และ เจ๊า

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC tsyuX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (เจั้า), ภาษาลาว ເຈົ້າ (เจ็้า), ภาษาไทลื้อ ᦈᧁᧉ (เจ้า), ภาษาไทดำ ꪹꪊ꫁ꪱ (เจ้า), ภาษาไทใหญ่ ၸဝ်ႈ (จ้ว), ภาษาอาหม 𑜋𑜈𑜫 (ฉว์) หรือ 𑜋𑜨𑜧 (ฉอ̂ว์)

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์จ้าว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjâao
ราชบัณฑิตยสภาchao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕaːw˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

เจ้า

  1. ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า
    เจ้านคร
  2. เชื้อสายของพระมหากษัตริย์นับตั้งแต่ชั้นหม่อมเจ้าขึ้นไป และผู้ได้รับสถาปนาอิสริยยศขึ้นเป็นเจ้า, บางแห่งหมายถึงกษัตริย์ก็มี
    เจ้ากรุงจีน
  3. คำนำหน้าชื่อเพื่อแสดงว่าเป็นเชื้อสายเจ้านายฝ่ายเหนือ
    เจ้าดวงเดือน
  4. (โบราณ, ภาษาปาก) คำนำหน้าพระนามของพระอนุวงศ์ชั้นหม่อมเจ้า
    เจ้าต๋ง
    หม่อมเจ้า...ปราโมช
  5. ผู้เป็นเจ้าของ
    เจ้าทรัพย์
    เจ้าหนี้
  6. ผู้ชำนาญ
    เจ้าปัญญา
    เจ้าความคิด
    เจ้าบทเจ้ากลอน
  7. มักใช้เติมท้ายคำเรียกผู้ที่นับถือ
    พระพุทธเจ้า
    เทพเจ้า
  8. เทพารักษ์
    เจ้าพ่อหลักเมือง
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เจ้า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjâo
ราชบัณฑิตยสภาchao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕaw˥˩/(สัมผัส)

คำสรรพนาม[แก้ไข]

เจ้า

  1. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย สำหรับผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อยอย่างสุภาพหรือเอ็นดู, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 2
    เจ้ามานี่
  2. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3, มักใช้เข้าคู่กับคำ นั่น เป็น เจ้านั่น
    เจ้านั่นจะไปด้วยหรือเปล่า

คำนาม[แก้ไข]

เจ้า

  1. คำนำหน้าที่ผู้ใหญ่เรียกเด็กหรือผู้น้อย
    เจ้าหนู
    เจ้าแดง
    เจ้านี่

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์จ้าว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjâao
ราชบัณฑิตยสภาchao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕaːw˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

เจ้า

  1. ผู้ค้าขายสิ่งของต่าง
    เจ้าผัก
    เจ้าปลา

คำลักษณนาม[แก้ไข]

เจ้า

  1. ลักษณนามหมายความว่า ราย
    มีผู้มาติดต่อ 3 เจ้า

ดูเพิ่ม[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำอนุภาค[แก้ไข]

เจ้า

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (เจั้า)

ภาษาทะวืง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำสรรพนาม[แก้ไข]

เจ้า

  1. เรา

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำสรรพนาม[แก้ไข]

เจ้า

  1. อีกรูปหนึ่งของ เจ่า