เมรุ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

เมรุ

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี เมรุ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เมน[เสียงสมาส]
เม-รุ-
[เสียงสมาส]
เมน-รุ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmeenmee-rú-meen-rú-
ราชบัณฑิตยสภาmenme-ru-men-ru-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/meːn˧/(สัมผัส)/meː˧.ru˦˥.//meːn˧.ru˦˥./
คำพ้องเสียงเมน

คำวิสามานยนาม[แก้ไข]

เมรุ

  1. ชื่อภูเขากลางจักรวาล มียอดเป็นที่ตั้งแห่งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ซึ่งพระอินทร์อยู่

คำนาม[แก้ไข]

เมรุ

  1. ที่เผาศพ เดิมผูกหุ่นทำเป็นภูเขาเลียนแบบเขาพระสุเมรุซึ่งตั้งที่เผาขึ้นบนนั้น ของหลวงทำเป็นเรือนโถง เครื่องยอดหรือมณฑปครอบที่เผา เรียกว่า พระเมรุ, ต่อมาเรียกที่เผาศพทั่วไปทั้งมียอดและไม่มียอด ว่า เมรุ