เสา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เส้า

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เสา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǎo
ราชบัณฑิตยสภาsao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/saw˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงเศาร์
เสาร์

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *sawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເສົາ (เส็า), ภาษาไทลื้อ ᦉᧁ (เสา), ภาษาไทใหญ่ သဝ် (สว), ภาษาไทใต้คง ᥔᥝᥴ (เส๋า), ภาษาอาหม 𑜏𑜧 (สว์), ภาษาจ้วง saeu, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง sieu

คำนาม[แก้ไข]

เสา (คำลักษณนาม ต้น)

  1. ท่อนไม้สำหรับใช้เป็นหลักหรือเป็นเครื่องรองรับสิ่งอื่นมีเรือนเป็นต้น
    เสาเรือน
    เสาโทรเลข
  2. เรียกสิ่งอื่น ๆ ที่ใช้ในลักษณะเช่นนั้น

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เสา

  1. ชื่อมันชนิด Dioscorea alata L. ในวงศ์ Dioscoreaceae เถามีครีบ หัวมีขนาดและรูปร่างต่าง ๆ กัน ผิวเรียบ, มันจาวมะพร้าว ก็เรียก